PROLOG

Podczas tworzenia owego rozdziału, słuchaliśmy piosenki Dark Funeral - 666 VOICES INSIDE (link)

______

- Alex, ja nie chcę żyć ciągle w strach, że coś ci się może stać, że pójdziemy wszyscy do pierdla. Ja chcę wolności. Chcę wrócić do Rosji.

- Wiesz, że nie możesz odejść. Bracia cię zabiją. -  Krzyknął na moje błagania.

- To wolę, żeby mnie zabili! Nie chcę już być dłużej ani z tobą, ani w Anarchii! Chcę być wolna! - Odwróciłam się w stronę wyjścia. Miałam go dosyć. Jego i całej mafii. 

- Nigdzie nie pójdziesz, do cholery! Wiedziałaś w co się pakujesz. Nie odejdziesz. 

- Odejdę, Alex. Mam dosyć tego, że jestem jedną z twoich dziwek, że możesz pieprzyć wszystkie laski jakie wpadną ci w ręce, a ja? Ciągle mnie kontrolujesz! Zabijasz wszystkich, którzy na mnie spojrzeli, albo się do mnie odezwali! Jestem jedną z wielu, a obiecałeś, że będę jedyna. - Wyszłam z naszej sypialni. Chciałam wyjechać. Gdziekolwiek się znaleźć, aby nie tu. Dlaczego Nowy Jork stał się dla mnie miejscem znienawidzonym? 

- Nie waż się wyjść, suko. - Szarpnął za moją dłoń, a później mnie uderzył. Straciłam równowagę i upadłam na dywan w korytarzu. 

Pierwszy raz mnie uderzył z gniewu. Zadał mi ból. 

Podciągnęłam nogi pod brodę i kołysałam się z boku na bok. 

- Przepraszam. Poniosło mnie, ja nie chciałem. - Przytulił mnie do siebie. Pomógł mi wstać. Udaliśmy się do salonu. 

Wtedy coś pękło. Nienawidziłam go jeszcze bardziej niż wcześniej. Odwróciłam się w jego stronę i z podwiązki wyciągnęłam rewolwer C1ST - strzeliłam w jego serce trzy razy. 

Patrzyłam jak osuwa się na kolana. Jak patrzy na mnie. Nie obchodziło mnie to, że narobiłam sobie kłopotów. Po prostu poczułam się wolna. 

Wybiegłam z mieszkania. Dom podlałam benzyną i go podpaliłam. Nieodwracając się za siebie - uciekłam.

666 głosów w środku, mówią mi, że ten jeden musi umrzeć.

Kontrolują mój umysł.

666 demonów w środku, słyszę ich radość kiedy ktoś umiera

ale ja jestem jedynym z krwią na mych rękach...

666 głosów w środku, mówiące mi kto umrze

Kontrolują mój umysł.

666 demonów w środku, by zabić wszystkie tylko jeden musi umrzeć.

To wstyd , że muszę być to ja...

666 głosów w środku, mówią mi, że to Twoja kolej by umrzeć.

Kontrolują mój umysł.

666 demonów w środku; Słyszę ich radość teraz kiedy umierasz.

Czyn który popełniłem, z uśmiechem... 

W mojej głowie rozbrzmiewała piosenka, która potrafiła odzwierciedlić całe moje uczucia w tej chwili. Wiedziałam, że ona mówi prawdę. To był moment, którego nie żałuję. Podjęłam właściwą decyzję.

_____

Witam, 

Prolog został napisany przez Kamille i może niewiele mówi na temat dalszych części, ale jest ściśle powiązany z resztą.

Fragmenty piosenki pochodzą z utworu, o którym wspomniałam na początku.

Czekamy na wasze opinie. Prosimy, aby były one szczere. Nawet jak wam się nie podoba, to mówcie prosto z mostu. 

Kolejna część pojawi się w piątek i raczej doda go Pani Ciemności, bo ja jadę na zdjęcie usztywnienia na nodze! A co z tym idzie, od poniedziałku do szkoły. Już nie mogę się doczekać, aż pozbędę się tego uciążliwego balastu:)

Pozdrawiam, 

życzę miłego wieczoru,

Lilith & Company.